W SKRÓCIE

  • Liczba przypadków porażenia Bella wzrosła o 8,6% wśród osób, które miały COVID-19 oraz o 6,8% wśród osób, które otrzymały szczepionkę przeciwko COVID-19.
  • Porażenie Bella zostało wcześniej odnotowane jako powikłanie szczepień przeciwko meningokokom, wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, ospie i grypie (sezonowej i H1N1).
  • Podczas dwóch badań 3 fazy dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa szczepień przeciw COVID-19, w których udział wzięlo 73 898 osób, zaraportowano osiem przypadków porażenia Bella — siedem w grupach interwencyjnych otrzymujących szczepionki i jeden w grupach placebo.
  • Według jednej z analiz obserwowana częstość występowania porażenia Bella wśród osób, które otrzymały szczepionki przeciwko COVID-19, jest od 3,5 do 7 razy wyższa niż w populacji ogólnej.
  • Porażenie Bella najczęściej obserwowano po zastosowaniu szczepionek mRNA firm Pfizer i Moderna; czas między otrzymaniem zastrzyku a początkiem porażenia nerwu twarzowego wynosi od jednego do 48 dni.

Według dr. Mercoli

Porażenie Bella to zaburzenie neurologiczne, które powoduje paraliż lub osłabienie mięśni twarzy wynikające z porażenia nerwu twarzowego. Rocznie dotyka około 40 000 osób w Stanach Zjednoczonych. Jednak od czasu pandemii COVID-19, liczba przypadków porażenia Bella gwałtownie wzrosła – o prawie 50 milionów osób na całym świecie.

Chociaż jasne jest, że częstość występowania porażenia Bella rośnie, to przyczyna pozostaje na razie nieznana, podobnie jak skuteczne leczenie milionów dotkniętych tą chorobą osób.

Wzrost częstości występowania porażenia Bella

Korzystając z danych zebranych z 41 organizacji opieki zdrowotnej na całym świecie, naukowcy z Case Western Reserve University School of Medicine w Ohio zidentyfikowali 348 088 pacjentów, u których zdiagnozowano COVID-19, z rozpoznaniem porażenia Bella lub bez, w ciągu ośmiu tygodni od rozpoznania COVID-19. Porównano również dane 63 551 pacjentów z COVID-19, którzy nie otrzymali szczepionki, z osobami, które otrzymały szczepionkę, ale nie zahorowały na COVID-19.

Analiza danych wykazała, że liczba przypadków porażenia Bella wzrosła o 8,6% wśród osób, które zachorowały na COVID-19, w porównaniu z okresem sprzed wybuchu pandemii. Częstość występowania porażenia Bella wzrosła również o 6,8% wśród osób, które otrzymały szczepionkę przeciwko COVID-19, chociaż nie jest jasne, jak zdefiniowano status „zaszczepiony” w tym badaniu.

Chociaż dokładna przyczyna porażenia Bella pozostaje niejasna, a choroba może dotyczyć osób w każdym wieku, najczęściej występuje u osób w wieku od 15 do 45 lat. Kobiety w ciąży lub ze stanem przedrzucawkowym, osoby z otyłością, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą czy chorobami górnych dróg oddechowych mogą być w grupie zwiększonego ryzyka. Według National Institute of Neurological Disorders and Stroke, do czynników ryzyka porażenia Bella należą:

  • Istniejąca (uśpiona) infekcja wirusowa;
  • Upośledzona odporność na stres, brak snu, urazy fizyczne, drobne choroby lub zespoły autoimmunologiczne;
  • Zakażenie nerwu twarzowego i wynikające z niego zapalenie;
  • Uszkodzenie osłonki mielinowej włókien nerwowych.

Jakie znaczenie ma mimikra molekularna?

W nawiązaniu do COVID-19: „uważa się, że mechanizm paraliżu jest wirusowy, niedokrwienny i/lub immunologiczny. Hipotetyczny mechanizm rozwoju BP [porażenia Bella] u osób chorujących na COVID-19 może być związany z mimikrą molekularną przypisywaną procesowi neuroimmunologicznemu między antygenami drobnoustrojów i nerwów”.

Sugerowano również, że mimikra molekularna jest powodem, dla którego szczepionki mRNA przeciwko COVID-19 powodują szereg chorób autoimmunologicznych. Mimikra występuje, gdy podobieństwa między różnymi antygenami dezorientują układ odpornościowy.

Często występują znaczne podobieństwa między antygenami zawartymi w szczepionce a ludzkimi białkami, co może prowadzić do krzyżowej reaktywności immunologicznej. Według Cellular & Molecular Immunology, kiedy to nastąpi „reakcja układu odpornościowego na patogenne antygeny może zaszkodzić podobnym ludzkim białkom, zasadniczo powodując chorobę autoimmunologiczną”.

W odniesieniu do szczepionek przeciwko COVID-19 naukowcy napisali w Journal of Autoimmunity: „Rzeczywiście, przeciwciała przeciwko białku S1 SARS-CoV-2 miały wysokie powinowactwo do niektórych białek tkanek ludzkich. Ponieważ szczepionki mRNA kodują to samo białko wirusowe, mogą wywoływać choroby autoimmunologiczne u pacjentów z czynnikami ryzyka”.

Znacznie zwiększone ryzyko rozwoju porażenia Bella stwierdzono również w przypadku szczepionki meningokokowej, gdy była podawana w skojarzeniu z inną szczepionką. Ryzyko porażenia Bella wzrosło 2,9-krotnie w ciągu 12 tygodni po szczepieniu wśród osób, którym podawano jednocześnie dwie szczepionki.

Porażenie Bella było wcześniej odnotowywane jako powikłanie szczepienia przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, ospie i grypie (sezonowej i H1N1). Badanie opublikowane w Human Vaccines & Immunotherapeuticsujawniło również zwiększone ryzyko porażenia nerwów czaszkowych po szczepieniach, zwłaszcza po zastosowaniu kombinacji szczepionek.

W 59% przypadków porażenie Bella uznano za poważne, co sugeruje, jak zauważyli autorzy, „że porażenie nerwu twarzowego może czasem być zwiastunem szerszej i ciężkiej jednostki klinicznej, takiej jak udar lub zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego.

Inna teoria sugeruje, że szczepionki przeciw COVID-19 mogą wywoływać choroby autoimmunologiczne, takie jak porażenie Bella, poprzez produkcję interferonu - substancji zwykle używanej przez organizm do zwalczania infekcji. Zgodnie z komentarzem opublikowanym w The Lancet Infectious Diseases:

„Dyskusja między członkami Komitetu Doradczego ds. Szczepionek i Pokrewnych Produktów Biologicznych FDA a sponsorem (Pfizer) podniosła możliwość, że szczepionka może indukować wrodzoną obronę immunologiczną w wyniku połączonego działania mRNA i lipidów, potencjalnie obejmującą produkcję interferonu. Tego typu produkcja interferonu mogłaby przejściowo przełamać obwodową tolerancję - hipotetyczne zjawisko przywołane w kilku opisach przypadków”.

Częstość występowania porażenia Bella jest od 3,5- do 7-krotnie razy wyższa u osób zaszczepionych przeciwko COVID-19

Podczas dwóch badań 3 fazy dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa szczepionek przeciw COVID-19, w których udział wzięło 73 898 osób, zaraportowano osiem przypadków porażenia Bella — siedem w grupach interwencyjnych otrzymujących szczepionki i jeden w grupach placebo.

To „przekłada się na częstość występowania 19 na 100 000” – zauważyli naukowcy z University Hospitals Cleveland Medical Center. Jednak w tamtym czasie „FDA przytoczyła niewystarczające dowody, aby określić związek przyczynowy między szczepionkami przeciw COVID-19 i porażeniem Bella. Ten obszar wymaga ciągłego nadzoru” – wyjaśnili naukowcy.

Jednakże, chociaż media i FDA stwierdziły, że zaraportowana częstość przypadków porażenia Bella po szczepieniach przeciwko COVID-19 mieści się w zakresie obserwowanym w populacji ogólnej, według autorów komentarza opublikowanego w Lancet Infectious Diseases, było to oparte na błędnym przekonaniu i „niedokładnych raportach”:

„W instrukcji FDA dotyczącej badania Pfizer-BioNTech stwierdzono, że„ obserwowana częstość zgłaszanych przypadków porażenia Bella w grupie zaszczepionej jest zgodna z oczekiwanym wskaźnikiem w populacji ogólnej”, chociaż stwierdzenie to zostało usunięte z późniejszejszego raportu FDA dotyczącego badania szczepionki firmy Moderna. Jednak te doniesienia opierają się na błędnym przekonaniu, napędzanym przez subtelne rozróżnienie między wskaźnikami a proporcjami.
Szacunkowa częstość występowania porażenia Bella w populacji ogólnej waha się od 15 do 30 przypadków na 100 000 osobolat.
Ponieważ 40 000 uczestników grupy otrzymującej szczepionkę obserwowano przez okres 2 miesięcy (mediana), połączona populacja otrzymująca szczepionkę w obu badaniach odpowiada w przybliżeniu 6700 osobolat w czasie obserwacji dla oczekiwanej częstości występowania porażenia Bella wynoszącego jeden do dwóch przypadków, zgodnie z pojedynczym zaobserwowanym przypadkiem w połączonych ramionach placebo.
Dlatego obserwowana częstość występowania porażenia Bella w grupach zaszczepionych jest od 3,5 do 7 razy większa niż w populacji ogólnej. To odkrycie sygnalizuje potencjalne zjawisko związane z bezpieczeństwem i sugeruje niedokładne analizowanie i raportowanie podstawowego kontekstu epidemiologicznego”.

CDC monitoruje porażenie Bella jako potencjalny sygnał bezpieczeństwa

Porażenie Bella jest „sygnałem bezpieczeństwa”. Jest zdarzeniem niepożądanym, które może wymagać dalszych badań, ponieważ istnieją informacje sugerujące, że jest ono spowodowane podaniem leku lub szczepionki.

We wrześniu 2022 r. The Epoch Times zwrócił się do amerykańskich Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) o opublikowanie wyników analiz eksploracji danych Proportional Reporting Ratio (PRR). PRR mierzy, jak często występuje zdarzenie niepożądane dla określonego leku w porównaniu do wszystkich innych leków w bazie danych.

Zgodnie ze standardowymi procedurami operacyjnymi Systemu Zgłaszania Zdarzeń Poszczepiennych (VAERS), który jest prowadzony wspólnie przez CDC i Food and Drug Administration, CDC jest zobowiązane do przeprowadzania eksploracji danych.

Początkowo CDC odmówiło ujawnienia danych, a nawet dwukrotnie przedstawiło fałszywe informacje w odpowiedzi na zapytania ze strony The Epoch Times dotyczące prowadzonego monitoringu. Według The Epoch Times, we wrześniu 2022 r. CDC początkowo twierdziło, że analizy PRR były „poza zakresem kompetencji agencji” i że nie były przez nie monitorowane.

W rzeczywistości jednak monitorowanie PRR przez CDC ujawniło SETKI sygnałów bezpieczeństwa, w tym porażenie Bella, zakrzepy krwi, zatorowość płucną i zwiększone ryzyko zgonu, które zgodnie z zasadami wymagają dokładnego zbadania w celu potwierdzenia lub wykluczenia możliwego związku ze szczepieniami.

Opisy przypadków porażenia Bella po szczepieniu przeciw COVID

Były zawodowy piłkarz Matthew Lloyd, u którego zdiagnozowano porażenie Bella, stwierdził w 2022 roku: „częstosć problemów z sercem i porażenia Bella wzrosła od czasu pojawienia się dopalaczy i COVID-19”. Nie jest sam w tej opinii. Na dzień 10 lutego 2023 r. zgłoszono 16 728 przypadków porażenia Bella po szczepieniu przeciw COVID-19 w VAERS — a dane VAERS są notorycznie zaniżane.

W innym przykładzie u 61-letniego mężczyzny rozwinęło się jednostronne porażenie Bella wkrótce po otrzymaniu zarówno pierwszej, jak i drugiej dawki szczepionki przeciw COVID-19 firmy Pfizer-BioNTech. U mężczyzny po raz pierwszy rozwinęło się porażenie Bella pięć godzin po podaniu pierwszej dawki. Sześć tygodni później przyjął drugą dawkę szczepionki i dwa dni później ponownie wystąpiło u niego porażenie Bella.

W obu przypadkach jednostronny paraliż twarzy wystąpił po lewej stronie twarzy. Chociaż był to opis przypadku, naukowcy doszli do wniosku: „Występowanie epizodów bezpośrednio po każdej dawce szczepionki silnie sugeruje, że porażenie Bella jest powiązane ze szczepieniem przeciw COVID-19 firmy Pfizer-BioNTech, chociaż nie można ustalić związku przyczynowego”.

Zaraportowanym przypadkom porażenia Bella po szczepieniu przeciw COVID-19 przyjrzano się również w ramamch systematycznego przeglądu, stwierdzając, że najczęściej występowało ono po szczepionkach mRNA firm Pfizer i Moderna, przy czym częściej zgłaszano porażenie lewostronne.

Ponadto czas między otrzymaniem zastrzyku a początkiem porażenia nerwu twarzowego wynosił od jednego do 48 dni. „Konieczne są dalsze badania z udziałem większej ilości osób, aby ocenić związek między porażeniem Bella a odpowiedzią na szczepienie przeciw COVID-19” – podsumowali naukowcy.

Pomoc w przypadku wystąpienia porażenia Bella

Porażenie Bella może wystąpić jako powikłanie po COVID-19 lub objaw zespołu poszczepiennego – są to złożone jednostki chorobowe coraz częściej obserwowane wśród osób, które przeszły COVID-19 lub otrzymały szczepionkę przeciw COVID-19.

Protokół I-RECOVER grupy roboczej Front Line COVID-19 Critical Care Working Group (FLCCC) zawiera instrukcje krok po kroku dotyczące leczenia długotrwałych skutków COVID-19 i/lub reakcji po szczepieniach przeciw COVID-19. Protokół można pobrać ze strony FLCCC. W przypadku porażenia Bella lub parestezji twarzy FLCCC zaleca zastosowanie następującego schematu leczenia:

  • Niska dawka naltreksonu. Rozpocząć od 1 mg/dzień i zwiększać do 4,5 mg/dzień w razie potrzeby. Pełen efekt może być widoczny od dwóch do trzech miesięcy po wdrożeniu leczenia.
  • Kortykosteroid w małej dawce: 10 do 15 mg prednizonu na dobę przez trzy tygodnie. Zmniejszyć dawkę do 10 mg/dobę, a następnie do 5 mg/dobę zgodnie z tolerancją.
  • Zmniejszenie obciążenia pracą, stresu i lekkie ćwiczenia przez kilka miesięcy.

Dodatkowe alternatywne metody leczenia mogą zwiększyć prawdopodobieństwo uzyskania korzystnego wyniku leczenia. Na przykład, akupunktura jest „zdecydowanie zalecaną” metodą leczenia, która może doprowadzić do całkowitego wyzdrowienia w ciągu zaledwie pięciu cykli leczenia. Pomocna może być również terapia ruchowa twarzy, zwłaszcza gdy rozpocznie się ją na wczesnym etapie rekonwalescencji.

Źródła i odniesienia