W SKRÓCIE

  • Osoby powyżej 60. roku życia, które stosowały antybiotyki, mogą mieć zwiększone ryzyko rozwoju nieswoistego zapalenia jelit (IBD).
  • Stosowanie antybiotyków wiązało się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju IBD o 64%, przy czym ryzyko to wzrastało wraz z ekspozycją.
  • W porównaniu z osobami, które nie przyjmowały antybiotyków w ciągu ostatnich pięciu lat, ryzyko IBD u osób, które otrzymały pięć lub więcej recept na antybiotyki, wzrosło o 236%.
  • Wszystkie klasy antybiotyków były związane ze zwiększonym ryzykiem IBD, ale najbardziej zauważalny związek zaobserwowano w przypadku fluorochinolonów.
  • Antybiotyki zostały również powiązane ze zwiększonym ryzykiem raka jelita, zawału serca i udaru mózgu.

Według dr. Mercoli

Osoby powyżej 60. roku życia, które stosowały antybiotyki mogą mieć zwiększone ryzyko rozwoju nieswoistego zapalenia jelit (IBD) - stanu charakteryzującego się przewlekłym zapaleniem przewodu pokarmowego (GI). Odkrycie, które zostało zaprezentowane na konferencji Digestive Disease Week, która odbyła się w San Diego w Kalifornii w maju 2022 roku, może wyjaśniać rosnące wskaźniki IBD występujące wśród osób starszych.

„To bardzo ważne, aby zrozumieć, co napędza ten wzrost” - powiedział w komunikacie prasowym główny autor badania, dr Adam Faye z New York University Langone School of Medicine. „W środowisku wyraźnie jest coś, co zwiększa ryzyko IBD o późnym początku”.

Szacuje się, że 3 miliony (czyli 1,3%) osób dorosłych cierpi na IBD, w tym chorobę Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego.

Prawdopodobnym winowajcą są czynniki środowiskowe, a naukowcy CDC odkryli, że życie na obszarach miejskich wiązało się ze zwiększonym ryzykiem IBD. W związku z tym stwierdzili, że mogą być w to zaangażowane czynniki wpływające na mikrobiom, takie jak zanieczyszczenie, dieta i styl życia.

Antybiotyki mają również znaczący wpływ na mikrobiom i stanowią kolejny czynnik środowiskowy, który może zwiększać częstość IBD u osób starszych. Według dr Faye:

„Uważamy, że w przypadku osób starszych czynniki środowiskowe są ważniejsze niż genetyka. Kiedy przyjrzymy się młodszym pacjentom z nowo zdiagnozowaną chorobą Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, zazwyczaj mamy do czynienia z historią choroby w rodzinie. Ale tak nie jest w przypadku osób starszych, więc tak naprawdę jest to jakiś czynnik środowiskowy to wywołuje”.

Stosowanie antybiotyków zwiększa ryzyko IBD o 64%

Dr Faye i współpracownicy przeanalizowali dane ponad 2,3 miliona osób dorosłych w wieku od 60 do 90 lat, którzy byli częścią Duńskiego Krajowego Rejestru Pacjentów i Duńskiego Krajowego Rejestru Recept w latach 2000-2018. Zidentyfikowano pacjentów, u których niedawno zdiagnozowano IBD, a następnie porównano ich dane pod kątem stosowania antybiotyków.

Stosowanie antybiotyków wiązało się ze  zwiększonym ryzykiem rozwoju IBD o 64%, a ryzyko to wzrastało wraz z ekspozycją. W porównaniu z osobami, które nie przyjmowały antybiotyków w ciągu ostatnich pięciu lat:

  • Jedna recepta na antybiotyki wiązała się ze wzrostem ryzyka IBD o 27%;
  • Dwie recepty zwiększały ryzyko IBD o 55%;
  • Trzy recepty zwiększały ryzyko IBD o 67%;
  • Cztery recepty zwiększały ryzyko IBD 96%;
  • Pięć lub więcej recept zwiększało ryzyko IBD 236%.

Osoby dorosłe, którym przepisano antybiotyki rok do dwóch lat przed rozpoznaniem IBD, mieli najwyższe ryzyko, ale osoby, które przyjmowały leki dwa do pięciu lat wcześniej, również miały podwyższone ryzyko. Wszystkie klasy antybiotyków były związane ze zwiększonym ryzykiem IBD, chociaż fluorochinolony, do których należą marki Cipro i Levaquin, miały najbardziej znaczący związek z rozowjem tej choroby.

Jest to ta sama klasa leków, które mogą uszkodzić serce poprzez zwiększone ryzyko pęknięcia lub rozerwania aorty. Aorta jest główną tętnicą w organizmie dostarczającą utlenioną krew do układu krążenia.

W grudniu 2018 r. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków ostrzegła, że fluorochinolony przyjmowane doustnie lub w zastrzykach mogą prowadzić do rozwarstwienia aorty lub pęknięcia tętniaka aorty, co może prowadzić do poważnego krwawienia lub śmierci. Przed zastosowaniem antybiotyków należy dokładnie rozważyć ryzyka w stosunku do korzyści.

„Myślimy o zarządzaniu antybiotykami nie tylko w celu zapobiegania rozwojowi organizmów wielolekoopornych, ale teraz powinniśmy również myśleć o tym, aby zapobiec rozwojowi nieswoiste zapalenie jelit” – powiedział dr Faye, wskazując, że zakłócenie mikrobiomu jelitowego przez antybiotyki może przyczyniać się do rozwoju IBD.

„Być może jest coś w mikrobiomie, co w połączeniu z antybiotykoterapią predysponuje osobnika do późniejszego rozwoju nieswoistego zapalenia jelit, dlatego potrzebne są dalsze badania” – powiedział dr Faye.

Antybiotyki związane z rakiem jelita

Chociaż antybiotyki mogą ratować życie, według szacunków CDC co najmniej 30% ambulatoryjnych recept na antybiotyki jest niepotrzebnych. Przyjmowanie antybiotyków, gdy jest to niepotrzebne, zwiększa ryzyko działań niepożądanych, w tym rozwój IBD, a nawet nowotworów.

W 2014 roku naukowcy znaleźli związek między stosowaniem antybiotyków a nieznacznym zwiększeniem ryzyka (od 8% do 11%) rozwoju raka jelita grubego, prawdopodobnie z powodu zmian w florze jelitowej. Podobnie, wcześniejsze badania wykazały, że ludzie mający mniejszą różnorodność bakteryjną w przewodzie pokarmowym są bardziej narażeni na rozwój raka okrężnicy.

Oddzielne badania wykazały, że kobiety, które stosowały antybiotyki przez dwa miesiące lub dłużej, miały zwiększone ryzyko rozwoju polipów jelita grubego, które mogą być prekursorem raka jelita grubego. Osoby w wieku 20 i 30 lat, które stosowały leki przez co najmniej dwa miesiące, miały o 36% większe ryzyko wystąpienia polipów w porównaniu z osobami, które nie stosowały antybiotyków.

Nawet przyjmowanie antybiotyków przez co najmniej 15 dni w dowolnym przedziale wiekowym wiązało się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju polipów. Badanie opublikowane w 2016 r. wykazało również, że stosowanie antybiotyków wiąże się ze zwiększonym ryzykiem raka jelita grubego, zwłaszcza przy częstym stosowaniu.

Antybiotyki mogą zwiększać ryzyko udaru mózgu i zawału serca

Nawet jedna seria antybiotyków negatywnie zmienia mikrobiom, dlatego tak ważne jest, aby stosować antybiotyki tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Gdy są używane przez dłuższy czas, mogą powodować znaczne uszkodzenia, w tym serca.

Badanie opublikowane w European Heart Journal wykazało, że kobiety w wieku co najmniej 60 lat, które stosowały antybiotyki przez dwa miesiące lub dłużej – często z powodu infekcji dróg oddechowych, infekcji dróg moczowych i problemów z zębami – były o 32% bardziej narażone na rozwój chorób układu krążenia niż kobiety, które nie używały takich leków.

Ogólnie rzecz biorąc, wśród kobiet w średnim wieku, które przyjmowały antybiotyki przez co najmniej dwa miesiące, u 6 na 1000 rozwinie się choroba sercowo-naczyniowa, w porównaniu z 3 na 1000 kobiet, które nie stosowały antybiotyków. Kobiety w średnim wieku (od 40 do 59 lat), które stosowały antybiotyki dłużej niż dwa miesiące, miały o 28% większe ryzyko rozwoju chorób układu krążenia. Ponownie podkreślono, że zmiany w mikroflorze jelitowej odgrywają istotną rolę w niekorzystnym wpływie antybiotyków na serce.

„Stosowanie antybiotyków jest najważniejszym czynnikiem zmieniającym równowagę mikroorganizmów w jelitach. Wcześniejsze badania wykazały związek między zmianami w środowisku mikrobiotycznym jelit a stanem zapalnym i zwężeniem naczyń krwionośnych, udarem mózgu i chorobami serca” – stwierdził autor badania dr Lu Qi, dyrektor Centrum Badań nad Otyłością Uniwersytetu Tulane w Nowym Orleanie.

Przyjmowanie antybiotyków przez co najmniej dwa miesiące zwiększa ryzyko śmierci ze wszystkich przyczyn o 27% wśród starszych kobiet, w porównaniu z kobietami, które nie przyjmowały tych leków. Kobiety przyjmujące antybiotyki przed dłuższy okres czasu miały również o 58% większe ryzyko śmierci z powodu problemów z sercem.

Miliony osób cierpią z powodu infekcji opornych na antybiotyki

Z powodu powszechnego niewłaściwego stosowania i nadużywania antybiotyków – w tym w rolnictwie przemysłowym w celu promowania wzrostu i zapobiegania chorobom zwierząt – wiele rodzajów bakterii wykształciło oporność na antybiotyki. W rezultacie w Stanach Zjednoczonych dochodzi do ponad 2,8 miliona infekcji opornych na antybiotyki rocznie, w wyniku czego umiera ponad 35 000 osób.

Po dodaniu do tych liczb infekcji Clostridioides difficile, które są związane z używaniem antybiotyków, co roku w Stanach Zjednoczonych dochodzi do ponad 3 milionów infekcji i 48 000 zgonów przypisywanych stosowaniu antybiotyków lub infekcjom opornym na antybiotyki.

Ten stan zagrożenia zdrowia publicznego podkreśla fakt, że przyjmowanie antybiotyków wiąże się zarówno z krótko-, jak i długoterminowymi zagrożeniami, z których te drugie, np. infekcje oporne na antybiotyki lub IBD, mogą nie wystąpić od razu po odstawieniu leku.

Naturalne opcje leczenia IBD

Jeśli musisz zażywać antybiotyki, dodaj do swojej diety więcej tradycyjnie fermentowanych pokarmów, aby zoptymalizować florę jelitową i rozważ użycie probiotyków na bazie zarodników lub przetrwalników, które są rodzajem pochodnych drobnoustroju zwanego Bacillus. Wykazano, że radykalnie zwiększa to tolerancję immunologiczną.

Zalecam również przyjmowanie pożytecznych drożdży Saccharomyces boulardii po zakończeniu antybiotykoterapii, aby zapobiec wtórnym powikłaniom leczenia antybiotykami, takim jak biegunka. Jeśli zdiagnozowano u Ciebie wrzodziejące zapalenie jelita grubego, jedną z form IBD, pamiętaj, że naturalne metody leczenia mogą pomóc.

Objawy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego wahają się od łagodnych do ciężkich. Chociaż większość ludzi ma okresy remisji, gdy objawy ustępują, choroba może być wyniszczająca, gdy objawy się nasilają, powodując częste, naglące wypróżnienia, zmęczenie, nudności, utratę wagi, gorączkę i anemię. W około 10% przypadków wrzodziejące zapalenie jelita grubego ma ciężki przebieg - może prowadzić do krwawych wypróżnień i silnych skurczów brzucha.

Aż jedna trzecia pacjentów przechodzi operację usunięcia okrężnicy i odbytnicy. Wykazano, że imbir, który ma szereg aktywności biologicznych, w tym działanie przeciwutleniające, przeciwzapalne i cytotoksyczne (potencjalnie przeciwnowotworowe), zmniejsza aktywność choroby.

W jednym z badań stwierdzono, że po 6 i 12 tygodniach stosowania imbir znacznie zmniejsza zawartość dialdehydu malonowego (MDA) - biomarkera stresu oksydacyjnego, u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Imbir doprowadził również do zmniejszenia nasilenia aktywności choroby i znacząco poprawił jakość życia pacjentów po 12 tygodniach.

IBD może być trudne do leczenia, więc warto współpracować z doświadczonym lekarzem medycyny naturalnej, który może opracować kompleksowy protokół leczenia. Oprócz imbiru następujące naturalne opcje również mogą przynieść ulgę:

  • Probiotyki — osoby ze stanami zapalnymi, takimi jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego, które przyjmowały bakterie probiotyczne Bifidobacterium infantis przez osiem tygodni, miały niższy poziom stanu zapalnego niż osoby przyjmujące placebo.
  • Kurkumina — kurkumina zawarta w kurkumie może pomóc w wywołaniu i utrzymaniu remisji u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego bez poważnych skutków ubocznych.
  • Kwasy tłuszczowe omega-3 — kwasy omega-3 pochodzenia zwierzęcego zawarte w oleju z kryla - EPA i DHA - mają właściwości wzmacniające odporność, a także właściwości przeciwzapalne, co do których udowodniono, że przynoszą korzyści w leczeniu chorób jelit, w tym wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.
  • Optymalizacja poziomu witaminy D — u pacjentów z niedoborem witaminy D i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego suplementacja diety witaminą D wiązała się ze zmniejszeniem stanu zapalnego jelit.

Źródła i odniesienia